| กำกับโดย | แซ็ก เคร็กเกอร์ |
| เขียนบทโดย | แซ็ก เคร็กเกอร์ |
| อำนวยการสร้างโดย | รอย ลี, แซ็ก เคร็กเกอร์, มิริ ยูน, เจ.ดี. ลิฟชิตซ์, ราฟาเอล มาร์กูลีส |
| นำแสดงโดย | จอช โบรลิน, จูเลีย การ์เนอร์, แครี คริสโตเฟอร์, อัลเดน เออเรนไรค์, ออสติน เอบรามส์, เบเนดิกต์ หว่อง, เอมี มาดิแกน |
| กำกับภาพโดย | ลาร์คิน ไซเพิล |
| ตัดต่อโดย | โจ เมอร์ฟี |
| ดนตรีประกอบโดย | ไรอัน ฮอลลาเดย์, เฮย์ส ฮอลลาเดย์, แซ็ก เคร็กเกอร์ |
| บริษัทผู้สร้าง | New Line Cinema, Subconscious, Vertigo Entertainment, BoulderLight Pictures |
| จัดจำหน่ายโดย | Warner Bros. Pictures |
| วันฉาย | 7 สิงหาคม 2568 |
| ความยาว | 128 นาที |
| ประเทศ | สหรัฐอเมริกา |
| ภาษา | อังกฤษ |
| ทุนสร้าง | 38 ล้านดอลลาร์สหรัฐ |
หลังจากสร้างปรากฏการณ์สยองขวัญแบบที่ไม่มีใครคาดคิดใน Barbarian (2022) ชื่อของผู้กำกับ แซ็ก เคร็กเกอร์ (Zach Cregger) ก็ถูกจับตามองในฐานะคลื่นลูกใหม่แห่งวงการหนังระทึกขวัญทันที การกลับมาครั้งนี้ในรอบ 3 ปี WEAPONS (เวเพินส์) จึงแบกรับความคาดหวังไว้เต็มบ่า ต้องบอกว่านี่คือผลงานที่ “ใหญ่ขึ้น ทะเยอทะยานขึ้น และดีขึ้น” กว่าเดิม
WEAPONS เปิดเรื่องด้วยปมปริศนาที่ชวนขนลุกและน่าติดตามอย่างยิ่ง ฉับพลันเวลาตี 2:17 ของคืนหนึ่ง เด็กนักเรียน 17 คนในชั้นเรียนเดียวกัน ลุกจากเตียง วิ่งหายตัวไปในความมืดอย่างไร้ร่องรอย ทิ้งไว้เพียงความงุนงงของตำรวจ ะความโกรธเกรี้ยวของผู้ปกครองที่พุ่งเป้าไปที่คุณครูประจำชั้น รับบทโดย จูเลีย การ์เนอร์
หนังเล่าเรื่องผ่านมุมมองของตัวละครหลายคน ทั้งคุณครูที่ตกเป็นจำเลยสังคม, ผู้ปกครองที่สิ้นหวัง (จอช โบรลิน), ตำรวจที่ตามสืบคดี (อัลเดน เออเรนไรค์) และเด็กคนเดียวในชั้นที่ไม่ได้หายตัวไป การตัดสลับมุมมองไปมาในช่วงแรกทำหน้าที่ได้อย่างยอดเยี่ยม ค่อยๆ เผยจิ๊กซอว์ทีละชิ้น สร้างบรรยากาศลึกลับน่าค้นหา ราวกับกำลังอ่านนิยายของสตีเฟน คิง ที่ผสมกลิ่นอายเทพนิยายของสองพี่น้องตระกูลกริมม์
จุดแข็งที่สุดของหนังเรื่องนี้คืองานกำกับของ แซ็ก เคร็กเกอร์ อย่างไม่ต้องสงสัย เขายังคงเป็นผู้กำกับที่สร้างบรรยากาศความไม่น่าไว้วางใจได้อย่างชั้นครู การควบคุมจังหวะ การสร้างฉากช็อกที่ทำให้คนดูสะดุ้งเฮือก หรือฉากลุ้นระทึกจนต้องเผลอจิกเบาะ ยังคงทำได้อย่างทรงพลังและน่าประทับใจ การได้ดูหนังเรื่องนี้ในโรงภาพยนตร์พร้อมกับผู้ชมคนอื่นๆ จึงเป็นประสบการณ์ที่สนุกและมีอารมณ์ร่วมสูงมาก
แต่น่าเสียดายที่จุดแข็งด้านงานภาพและบรรยากาศ กลับต้องมาแบกรับบทภาพยนตร์ที่ “กลวงโบ๋” และเต็มไปด้วยปัญหา
แม้หนังจะขนทัพนักแสดงฝีมือดีมาคับคั่ง และทุกคนก็ทำหน้าที่ของตัวเองได้ดีในซีนที่ได้รับ แต่ตัวละครกลับถูกเขียนออกมาอย่างผิวเผินและแบนราบ ขาดมิติความลึกซึ้ง จนเหมือนเป็นเพียง “ตัวละครในวิดีโอเกม” ที่เราสวมบทบาทเพื่อเดินไปตามเนื้อเรื่อง มากกว่าจะเป็นมนุษย์ที่มีชีวิตจิตใจจริงๆ
ปัญหาที่หนักที่สุดคือตัวบทภาพยนตร์เอง โครงสร้างที่ดูซับซ้อนซ่อนเงื่อนจากการเล่าเรื่องสลับมุมมอง แท้จริงแล้วเป็นเพียงเปลือกนอกที่ห่อหุ้มเรื่องราวที่แสนจะธรรมดาและ “ไร้เดียงสา” อย่างน่าผิดหวัง หนังพึ่งพาความไร้ความสามารถของตำรวจและความไม่รู้ไม่ชี้ของตัวละครอื่นๆ มากเกินไปจนขาดความสมเหตุสมผล เมื่อปมปริศนาที่ปูมาอย่างน่าติดตามเริ่มคลี่คลาย มันกลับไม่ได้ซับซ้อนหรือเหนือความคาดหมายอย่างที่คิด และทำให้เรารู้สึกว่าเรื่องราวทั้งหมดช่างว่างเปล่า
ช่วงท้ายของหนังอาจจะยกระดับความรุนแรงขึ้นจนน่าหวาดเสียว แต่มันเป็นเพียงความโกลาหลที่ไร้ความหมาย ไม่ได้บาดลึกเข้าไปในความรู้สึกหรือทิ้งประเด็นอะไรไว้ให้ขบคิดมากนัก
สรุปแล้ว รีวิว WEAPONS (2025) ควรดูหรือไม่?
ไปดูถ้าคุณเป็นแฟนหนังระทึกขวัญที่เน้นบรรยากาศ ชอบงานกำกับที่มีสไตล์ ชอบฉากตุ้งแช่ที่ทำถึง และสนุกกับการลุ้นระทึกไปกับสถานการณ์ตรงหน้าโดยไม่คิดมากเรื่องความสมเหตุสมผลของบท WEAPONS จะมอบประสบการณ์ที่สนุกคุ้มค่าตั๋วในโรงภาพยนตร์
รอก่อน ถ้าคุณเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับบทภาพยนตร์ที่แน่น ตรรกะที่แข็งแรง ตัวละครที่มีมิติความลึก คุณอาจจะรู้สึกผิดหวังกับรูโหว่และความตื้นเขินของเรื่องราวที่ซ่อนอยู่ภายใต้งานกำกับอันจัดจ้าน
คะแนนส่วนตัว 3.5/5 ดาวไม่ใช่สุดทางเหมือนชื่อหนัง แต่ก็เป็น “อาวุธ” ชิ้นใหม่ของเครกเกอร์ที่คมขึ้นกว่าเดิมอย่างเห็นได้ชัด
ติดตาม The Thaiger บน Google News:
ข่าวล่าสุด
