เปิดประวัติ ดาบวิชัย ชายผู้พลิกฟื้นความอุดมสมบูรณ์ให้อำเภอปรางค์กู่ จังหวัดศรีสะเกษ ด้วยการปลูกต้นไม้หลักล้านต้นด้วยตัวคนเดียวเป็นระยะเวลาหลายสิบปี
เมื่อวันที่ 26 พฤศจิกายน 2566 ที่ผ่านมา เพจเฟซบุ๊ก ปลูกต้นไม้ ปลูกธรรมะ ได้โพสต์ข่าวเศร้า ไว้อาลัย ดาบวิชัย ร.ต.ต. วิชัย สุริยุทธ ตำนานคนบ้าปลูกต้นไม้ที่ใครหลาย ๆ คนรู้จัก ได้เสียชีวิตลงอย่างสงบด้วยวัย 77 ปี วันนี้เราจึงขอพาทุกคนมารำลึกถึงคุณงามความดีที่ดาบวิชัยเคยได้ทำไว้ในช่วงที่ยังคงมีลมหายใจ โดยไม่เคยย้อท้อต่อคำสบประมาทที่ถูกตราหน้าว่าเป็นคนบ้า และยังก้มหน้าก้มตาทำสิ่งที่ตนตั้งใจต่อไป เพื่อช่วยพัฒนาบ้านเกิดด้วยแนวทางของตนเอง
ประวัติ ดาบวิชัย ตำนานคนบ้าปลูกต้นไม้แห่งปรางค์กู่
ร้อยตำรวจตรีวิชัย สุริยุทธ เกิดเมื่อวันที่ 3 สิงหาคม 2489 ณ อำเภออุทมพรพิสัย จังหวัดศรีสะเกษ เป็นลูกชายคนที่ 3 ในจำนวน 6 คน โดยทั้งพ่อและแม่ประกอบอาชีพชาวนา และมีฐานะทางบ้านค่อนข้างยากจน ในขณะที่กำลังศึกษาในระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 มารดาของเขาก็ได้เสียชีวิตลง ทำให้พ่อต้องทำนาเพียงคนเดียว รวมถึงวิชัยต้องช่วยที่บ้านหาเงินได้การรับจ้างสารพัด อาทิ ก่อสร้าง จับกัง เป็นต้น จนในที่สุดก็ได้ศึกษาต่อที่โรงเรียนศรีสะเกษวิทยาลัย
หลังจากได้จบการศึกษาจากโรงเรียนพลตำรวจ 3 จังหวัดนครราชสีมา วิชัยจึงได้บรรจุเข้ารับราชการตำรวจเมื่อปี 2511 ประจำสถานีตำรวจอำเภอเมืองศรีสะเกษ ต่อมาในปี 2513 ก็ได้ย้ายมาประจำสถานีตำรวจอำเภอปรางกู่ จังหวัดศรีสะเกษ ในปี 2548 ดาบวิชัย ได้รับพระราชทานยศกรณีพิเศษ เป็นร้อยตำรวจตรี จากการอุทิศตนต่อประเทศชาติ และได้เกษียณอายุราชการในปี 2549 ในตำแหน่งผู้บังคับหมู่งานป้องกันปราบปราม
จากนายตำรวจ สู่เส้นทางของคนบ้าปลูกต้นไม้
ในขณะที่กำลังรับราชการตำรวจในอำเภอปรางกู่ จังหวัดศรีสะเกษ ในปี 2530 จากข้อมูลของกระทรวงมหาดไทย พบว่า อำเภอปรางค์กู่เป็นอำเภอที่ยากจนที่สุดในประเทศไทย รวมถึงจังหวัดศรีสะเกษก็เป็นจังหวัดที่ยากจนที่สุดในประเทศไทยเช่นกัน อีกทั้งมีการปล้นชิงวิ่งราวเป็นคดีความอยู่ต่อเนื่อง ด้วยความที่ดาบวิชัยเกิดและเติบโตในศรีสะเกษ รวมถึงการเป็นเจ้าพนักงานปฏิบัติหน้าที่ตำรวจจึงได้เห็นปัญหาเหล่านี้อยู่ตลอด ทำให้เริ่มมีความคิดริเริ่มที่จะพัฒนาความเป็นอยู่ของชาวบ้านให้ดียิ่งขึ้น จึงตัดสินใจปลูกต้นไม้ ด้วยเหตุที่ว่าจะส่งผลที่ยั่งยืนแก่ลูกหลานสืบไป
ดาบวิชัยจึงได้เริ่มปลูกต้นไม้ตั้งแต่ปี 2531 เป็นต้นมา ทุกเช้าก่อนเข้างานและทุกเย็นหลังเลิกงานของทุกวัน โดยเขาจะขับรถจักรยานยนต์ตระเวนไปปลูกต้นไม้ในที่ต่าง ๆ ภายในเขตอำเภอปราค์กู่ ในช่วงแรกที่เริ่มปลูกนั้นยังไม่มีใครเข้าใจในสิ่งที่ตนทำ อีกทั้งยังถูกชาวบ้านมองว่าเป็นคนบ้าที่ชอบปลูกต้นไม้ แถมยังเหยียบย้ำทำลายต้นไม้ที่เขาตั้งใจปลูก แม้ว่าจะเจ็บใจแต่เขาหาได้สนใจไม่ ยังคงทำตามปณิธานของตนเองต่อไป
เขาปลูกต้นไม้แบบไม่หยุดหย่อนและปลูกอย่างสม่ำเสมอเป็นเวลา 10 ปี จนในปี 2541 สิ่งที่ดาบวิชัยทำนั้น สังคมเริ่มมองเห็นความตั้งใจในการปลูกต้นไม้ของเขาร ทำให้เกิดโครงการปลูกต้นไม้ในที่สาธารณะมากมาย อาทิ รณรงค์ปลูกต้นยางนา เพื่อเอาไว้สร้างบ้านเรือน รณรงค์ปลูกต้นตาล ที่เป็นพืชที่สามารถใช้ได้ทุกส่วนของต้น รณรงค์ปลูกต้นคูน ต้นไม้ประจำภาคอีสานและชาติไทย และ รณรงค์ให้เปลี่ยนการทำนาปีเป็นไร่นาสวนผสม
ด้วยโครงการรณรงค์และการลงมือทำของดาบวิชัย ในที่สุดก็สามารถพลิกฟื้นพื้นที่อำเภอปรางค์กู่ที่แสนแห้งแล้งให้กลับมาอุดมสมบูรณ์อีกครั้ง อีกทั้งต้นไม้ที่เขาได้ปลูกไว้ก็ได้สร้างงานสร้างอาชีพให้แก่ชาวบ้านในพื้นที่ได้อีกด้วย
ทำให้ในปี 2543 ประชาคมอำเภอปรางค์กู่ทั้ง 10 ตำบล ได้พร้อมใจกันลงมติให้ใช้ 4 โครงการรณรค์ดังกล่าวเป็นคำขวัญอำเภอปรางค์กู่ว่า “ปรางค์กู่อยู่ในป่ายาง กลางต้นตาล บานสะพรั่งดอกคูน บริบูรณ์ไร่นาส่วนผสม”
ครั้งหนึ่ง เรื่องราวการปลูกต้นไม้หลักล้านต้นของดาบวิชัย ถูกนำไปสร้างเป็นสร้างโฆษณาถ่ายทอดแก่ผู้ชมทั่วประเทศ โดยภายในช่วงท้ายของโฆษณา ดาบวิชัยได้กล่าวไว้ว่า “ผมว่าโลกของวัตถุเป็นสิ่งสมมุติทั้งนั้นแหละครับ ความสุขที่แท้จริง ก็อยู่กับธรรมชาติ และรู้จักเคารพธรรมชาติ ต้นไม้นี่ผมจะต้องปลูก ปลูกไปเรื่อย ๆ ปลูกจนกว่าจะตาย”
คุณกฤษฎาวัลย์ (คุณอ้อ) ลูกสาวของดาบวิชัย ได้เผยข้อความสุดท้ายของคุณพ่อในวาระสุดท้ายของชีวิตว่า “อย่าเซ่า ชีวิตมีอิหยังให้เฮ็ดอีกหลาย” (อย่าเศร้าเลย ชีวิตยังมีอะไรให้ทำอีกเยอะ) นับได้ว่าดาบวิชัยแม้กายจะจากโลกนี้ไป แต่ปณิธานการปลูกต้นไม้และต้นไม้ที่เคยปลูกไว้ก็จะยังสถิตอยู่บนโลกนี้ต่อไปตราบนานเท่านาน
อ้างอิงจาก วิกิพีเดีย
อ่านข่าวที่เกี่ยวข้อง
