อ๊อฟ ปองศักดิ์ เศร้าเผยคำพูดสุดท้ายของแม่ : ข่าวบันเทิง
วันที่ 30 กันยายน ได้มีพิธีสวดพระอภิธรรมศพ นางอรุณี รัตนพงษ์ คุณแม่ของ อ๊อฟ ปองศักดิ์ นักร้องชื่อดัง ที่ศาลา 14 วัดพระศรีมหาธาตุวรมหาวิหาร บางเขน คุณแม่เสียชีวิตอย่างสงบเมื่อคืนวันที่ 28 กันยายน ที่ผ่านมา เนื่องจากป่วยเป็นโรคมะเร็งนานกว่า 10 ปี และก่อนหน้าอ๊อฟก็ได้ยกเลิกงานคอนเสิร์ต เพื่อที่จะได้ดูแลคุณแม่อย่างใกล้ชิด
ในงานมีเพื่อนๆ คนในวงการบันเทิงมาร่วมแสดงความเสียใจกันเป็นจำนวนมาก ก่อนพิธีสวดจะเริ่ม อ๊อฟก็ได้ออกมาให้สัมภาษณ์ถึงเรื่องราวดังกล่าวว่า สุดท้ายแล้ว มันเป็นโมเมนต์ที่แม่เขาปล่อยวางแล้ว เพราะเห็นแล้วว่าลูกๆ โอเค ลูกๆ น่าจะใช้ชีวิตต่อไปได้ เขาก็เหนื่อยมามากแล้ว เขาคงโอเคแล้ว ที่จะเดินทางไปในภพดีๆ
ตอนสุดท้ายอาการท่านเป็นยังไงบ้าง
อย่างที่บอกตลอดว่าคุณแม่เขาอาการดีขึ้นบ้าง ทรงตัวบ้าง หลักๆ คือเริ่มเจ็บปวด ทรมาน มีหลายช่วงเวลาที่เกิดขึ้นมาก เลยทำให้เราเตรียมตัวเตรียมใจมาสักระยะหนึ่งแล้ว แต่ต่อให้เราเตรียมใจมากแค่ไหน มันก็ทำใจไม่ได้อยู่ดี แต่ตอนนี้โอเคนะ เรามีความรู้สึกที่ดีใจ และเสียใจด้วย ดีใจที่แม่เขาไม่ต้องทรมานอีกแล้ว และเราก็รู้สึกว่าเราทำเต็มที่สุดๆ แล้ว เราใช้เวลาที่มีอยู่ทั้งหมดให้กับเขา เสียใจก็คงเสียใจที่ว่าเราอยู่กันได้แค่นี้จริงๆ หรอ แต่เราก็รู้สึกโล่งใจที่เขาได้ไปอยู่ในที่ที่ดีๆ แล้ว
คุณแม่บอกอะไรบ้าง
เราบอกเขาตลอดว่า ถ้าเหนื่อยพักนะ เราพูดกับเขาทุกวัน และเราก็จะพูดให้เขาฟังตลอด ว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง เล่าให้เขาฟังทุกอย่าง บางเวลาเขาก็รับรู้บ้าง ไม่รู้บ้าง ให้เขารับรู้ในสิ่งที่เขาเป็นอยู่ ช่วงเวลาสุดท้ายแม่ก็หลับไปอย่างสบาย
มีคนให้กำลังใจเยอะมาก
ขอบคุณมากจริงๆ ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้อย่างดีมากๆ ขอบคุณที่ส่งพลังดีๆ ให้เรามีกำลังในการดูแลคุณแม่ ในช่วงที่คุณแม่ยังอยู่
อีกหนึ่งกำลังใจสำคัญก็คือพี่ฉอด
ใช่ คนแรกที่บอกนอกจากครอบครัวก็คือพี่ฉอด เพราะเขาอยู่ในช่วงชีวิตของเรา ที่เราเป็นนักร้อง อยากให้เขารู้เป็นคนแรก
คุณแม่สอนอะไรบ้าง
เขาไม่ได้สอน แต่เขาทำให้เราเห็น มันเลยทำให้เราซึมซับมาตลอดถ้าจะให้มาพูดว่าท่านสอนอะไรบ้าง มันพูดยาก เพราะมันเยอะมาก ที่มีทุกวันนี้ได้ก็เพราะแม่ เขาให้กำลังใจเราตลอด ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงาน แรงบันดาลใจต่างๆ เขาเป็นเหตุผลเดียวที่ให้เราทำแบบนี้
วันนี้ถ้าคุณแม่มองมา?
คิดว่าเขามองอยู่ เราพูดต่อหน้าเขาว่าขอร้องไห้ได้ไหม ตอนที่เขายังอยู่ เขาก็ให้ร้อง เราก็ปล่อยโฮร้องเลย เราว่าแม่เข้าใจทุกอย่างที่เกิดขึ้น ท่านเข้าใจความรู้สึกของทุกๆ คน และเขาคงเหนื่อยมากๆ แล้ว เราก็ดีใจที่แม่ไปอยู่ในที่ที่ไม่เจ็บปวด อยากให้เขาไม่ต้องห่วงตรงนี้เลย ไม่ต้องห่วงที่บ้าน แม่สอนเรามาดีมากๆ พี่น้องรักกัน ให้รักคนรอบข้างในสิ่งที่ดีๆ
ประโยคสุดท้ายเขาพูดว่าอะไร
ไม่ได้พูดอะไร ตอนนั้นเรากำลังพูดอยู่ เขามองหน้าเราอยู่ กำลังโฟกัสตาเราอยู่ ทำให้เรารู้ว่าเขารับรู้ในสิ่งที่เราพูด เลยทำให้เรารู้ว่า มันเป็นสิ่งสุดท้ายที่เขาอยากจะบอกเรา แม่เขาพูดว่าคนดี เราก็ถามว่าให้เป็นคนดีใช่ไหม
แพลนอะไรให้คุณแม่บ้าง
ยังเลย เรื่องพวกนี้ไม่ได้เตรียมการกันไว้ก่อน ต่อให้เราเตรียมว่าจะจัดดอกไม้เป็นยังไง ถึงเวลานั้นจริงๆ มันคงเร็วไปหมด ต้องคุยกันวันต่อวันว่าจะจัดการยังไง หลังจากนี้จะสวด 3 คืนและก็เผา วันรุ่งขึ้นก็จะไปลอยอังคารที่สัตหีบ
