ไขความลับ หนังโป๊ญี่ปุ่น ทำไมถูกกฎหมาย ทั้งที่วัฒนธรรมเคร่งครัด ขี้อาย

Aindravudhเผยแพร่: 20 พ.ย. 2567 11:55 น.| อัปเดต: 20 พ.ย. 2567 11:55 น.

627

ไขความลับ ประวัติ หนังโป๊ญี่ปุ่น ทำไมถูกกฎหมาย ทั้งที่วัฒนธรรมเคร่งครัด ขี้อาย ต้นกำเนิดจาก ชุงกะ จนถึงประมวลกฎหมายอาญามาตร 175 ว่าด้วยการเซ็นเซอร์

เมื่อพูดถึงประเทศญี่ปุ่น หลายคนคงนึกถึงวัฒนธรรมที่เต็มไปด้วยความเคร่งครัดและระเบียบแบบแผน ตั้งแต่การทำงานหนัก การให้ความสำคัญกับมารยาท ขี้อาย ไม่สื่อสารแบบตรงไปตรงมา เลือกใช้ความเปรียบเพื่อถนอมใจคนฟัง ไปจนถึงการเคารพผู้อาวุโส แต่ในขณะเดียวกัน ญี่ปุ่นกลับเป็นหนึ่งในประเทศที่มีอุตสาหกรรมหนังโป๊ที่เติบโตและมีความหลากหลายที่สุดในโลก คำถามที่ชวนสงสัยคือ ทำไมหนังโป๊ถึงถูกกฎหมายในประเทศที่ดูเหมือนจะมีวัฒนธรรมเคร่งครัด และนับถือศาสนาพุทธเช่นนี้

รู้จัก ชุงกะ ศิลปะเสียวมาแต่โบราณ

ก่อนที่ญี่ปุ่นจะมี อุตสาหกรรมหนังโป๊ อย่างที่เราเห็นในปัจจุบัน เรื่องเพศและความบันเทิงสำหรับผู้ใหญ่ในญี่ปุ่นมีรากฐานลึกซึ้งที่ผสมผสานระหว่างศิลปะ วัฒนธรรม และเศรษฐกิจของสังคม ตั้งแต่ยุคโบราณจนถึงยุคใหม่

ย้อนกลับไปในยุคโบราณ ญี่ปุ่นมีทัศนคติต่อเรื่องเพศที่ค่อนข้างเปิดกว้าง ศิลปะ “ชุงกะ” (Shunga) แปลตรงตัวว่า “ภาพวาดแห่งฤดูใบไม้ผลิ” ซึ่งในบริบทของญี่ปุ่นโบราณ ฤดูใบไม้ผลิมักเป็นสัญลักษณ์ของความรักและเรื่องเพศ ชุงกะจึงหมายถึงภาพวาดที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับความสัมพันธ์ทางเพศหรืออีโรติกที่ได้รับความนิยมอย่างมากในยุค เอโดะ(1603-1868)

ภาพเหล่านี้ไม่ได้ถูกมองว่าเป็นสิ่งลามก แต่เป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมและศิลปะที่แสดงถึงความงดงามของร่างกายและความสัมพันธ์ระหว่างชายหญิง ถือกำเนิดขึ้นเพื่อตอบสนองความต้องการของผู้คนในยุคนั้นที่แสวงหาความบันเทิง และในบางกรณีก็เพื่อเป็น คู่มือทางเพศสำหรับคู่รักหรือคู่แต่งงาน

ชุงกะมักจะวาดรายละเอียดของร่างกายมนุษย์อย่างละเอียด โดยเฉพาะส่วนอวัยวะเพศที่มักถูกวาดให้มีขนาดใหญ่เกินจริง ซึ่งเป็นลักษณะเด่นที่พบในภาพชุงกะจำนวนมาก

แม้ว่าชุงกะจะได้รับความนิยมอย่างกว้างขวางในยุคเอโดะ แต่ในยุคเมจิ (1868-1912) ปลายศตวรรษที่ 19 ญี่ปุ่นเริ่มรับเอาศีลธรรมแบบตะวันตกเข้ามา ซึ่งนำไปสู่การออกกฎหมายควบคุมสื่อลามกและการเซ็นเซอร์ผลงานศิลปะที่เกี่ยวกับเพศ รวมถึงชุงกะ

แม้ถูกแบนแต่สัญชาตญาณสืบเผ่าพันธุ์ยังอยู่

อย่างไรก็ตาม ความต้องการสื่ออีโรติกยังคงอยู่ ช่วงยุคไทโชและโชวะตอนต้น (1912-1945) คือจุดเริ่มต้นของสื่อบันเทิงสำหรับผู้ใหญ่เริ่มปรากฎในลักษณะเชิงพาณิชย์ แต่ถูกควบคุมอย่างเข้มงวดภายใต้กฎหมายมาตรา 175 ซึ่งทำให้การเผยแพร่สื่อลามกในที่สาธารณะผิดกฎหมาย

กระทั่งช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 (1945-1960s) ญี่ปุ่นอยู่ภายใต้การยึดครองของสหรัฐฯ ซึ่งนำมาซึ่งความเปลี่ยนแปลงในเรื่องเสรีภาพของสื่อ รวมถึงสื่ออีโรติก

หนังสือโป๊และนิตยสารสำหรับผู้ใหญ่ กลับมามีบทบาทสำคัญ เริ่มมีการผลิตภาพยนตร์อีโรติกที่เรียกว่า พิงค์ฟิล์ม (Pink Films) ซึ่งเป็นภาพยนตร์ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับเพศสัมพันธ์ แต่ยังไม่โจ่งแจ้งจนถึงขั้นลามกอนาจาร พิงค์ฟิล์มกลายเป็นที่นิยมในหมู่ผู้ชมชาย และเป็นก้าวแรกที่นำไปสู่อุตสาหกรรมหนังสำหรับผู้ใหญ่

ช่วงทศวรรษที่ 1970 เป็นยุคที่ญี่ปุ่นเริ่มผลิต วิดีโอสำหรับผู้ใหญ่ (AV: Adult Video) อย่างจริงจัง วิดีโอเหล่านี้มุ่งเน้นเนื้อหาทางเพศโดยเฉพาะ แต่ยังคงอยู่ภายใต้กฎหมายที่กำหนดให้ต้องมีการเซ็นเซอร์อวัยวะเพศ

กระทั่งปัจจุบันนี้ หนังโป๊ญี่ปุ่นที่ไม่เซนเซอร์ถือว่ายังผิดกฎหมาย

หนังโป๊ในญี่ปุ่นถือว่าผิดกฎหมาย

ช่วงยุค 1980s-1990s ถือเป็นยุคทองของหนังโป๊ญี่ปุ่น AV ญี่ปุ่นได้รับความนิยมทั้งในประเทศและต่างประเทศ รวมถึงประเทศไทย นักแสดงหญิงอย่าง อาโออิ ซอลา และ มิยาบิ กลายเป็นไอคอนในวงการ อุตสาหกรรมนี้ขยายตัวในเชิงธุรกิจ มีการจัดจำหน่ายทั้งในรูปแบบวิดีโอ เช่า DVD และออนไลน์ในยุคหลัง ทำให้ผู้บริโภคสามารถเข้าถึงสื่อเหล่านี้ได้ง่ายขึ้น

ดังนั้น สรุปได้ว่า หนังโป๊ญี่ปุ่นด้วยตัวเองถือว่าไม่ได้ถูกกฎหมายเสียทีเดียว เพราะโดนกำกับด้วยมาตรา 175 ของประมวลกฎหมายอาญา ห้ามไม่ให้แสดงอวัยวะเพศอย่างชัดเจน ในวงการหนังผู้ใหญ่เมื่อเซนเซอร์ จึงติ๊ต่างเอาว่าสิ่งที่อยู่หลังม่านเบลอนั้นไม่ใช่อวัยวะจริง ไม่มีการสอดใส่ หรือหลั่งจริง

กฎหมายข้อนี้ช่วยรักษาความสมดุลระหว่างการเคารพศีลธรรมสาธารณะและการตอบสนองความต้องการของตลาด ในขณะที่รัฐและสังคมยังคงควบคุมอุตสาหกรรมนี้ให้อยู่ในขอบเขตที่ยอมรับได้ อาศัยการหลับตาหนึ่งข้าง การดำเนินการดังกล่าวช่วยให้อุตสาหกรรมหนังโป๊เติบโตโดยไม่ขัดต่อกฎหมายหรือกระทบต่อศีลธรรมในภาพรวม

หนัง AV ญี่ปุ่น ทางออกของความเครียด ปัญหาอาชญากรรมทางเพศ เงินสะพัด

สังคมญี่ปุ่นมีความเครียดสูง โดยเฉพาะในด้านการทำงานและชีวิตประจำวัน การแข่งขันในสถานที่ทำงาน การเผชิญกับความกดดันจากครอบครัว หรือแม้แต่ความโดดเดี่ยวทางสังคม (ปัญหาเช่น Hikikomori หรือการเก็บตัวอยู่บ้าน) ล้วนเป็นปัญหาที่พบได้ทั่วไป

หนังโป๊ถูกมองว่าเป็น ช่องทางที่ปลอดภัย สำหรับผู้คนในการปลดปล่อยความเครียดและความต้องการทางเพศ โดยไม่ต้องพึ่งพาอาชญากรรมทางเพศหรือล่วงละเมิดผู้อื่น

ขณะที่งานวิจัยและสถิติบางส่วนชี้ว่า การเข้าถึงสื่อสำหรับผู้ใหญ่ เช่น หนังโป๊ สามารถช่วย ลดอัตราอาชญากรรมทางเพศ ได้ เนื่องจากผู้คนมีทางเลือกในการระบายความต้องการทางเพศโดยไม่ต้องกระทำผิดกฎหมาย

แม้จะมีการถกเถียงในประเด็นนี้ แต่รัฐบาลญี่ปุ่นก็มองว่าการเปิดให้มีหนังโป๊ช่วยควบคุมพฤติกรรมบางอย่างในสังคมได้ดีกว่าการแบนอย่างสมบูรณ์ และหากรัฐบาลญี่ปุ่นเลือกที่จะ แบนหนังโป๊ทั้งหมด อาจทำให้เกิด ตลาดมืด การแพร่กระจายของสื่อละเมิดที่รัฐไม่สามารถควบคุมได้ รวมถึงปัญหาโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ การค้ามนุษย์

ที่สำคัญคือเรื่องเม็ดเงิน อุตสาหกรรมหนังโป๊ในญี่ปุ่นมีมูลค่า 3,200 ล้านบาทต่อปี ส่งออกนอก สร้างงานให้กับคนจำนวนมาก ตั้งแต่นักแสดง ทีมงานเบื้องหลัง ไปจนถึงผู้ผลิตและผู้จัดจำหน่าย

รายได้จากภาษีของอุตสาหกรรมนี้ยังช่วยสนับสนุนงบประมาณของรัฐในด้านต่าง ๆ รัฐบาลจึงมองว่าอุตสาหกรรมนี้มีบทบาทสำคัญใน เศรษฐกิจของประเทศ

สังคมญี่ปุ่น มุมมองที่มีต่อนักแสดง AV

ในโลกความเป็นจริง คนญี่ปุ่นส่วนหนึ่งยังคงมองอาชีพนี้ด้วยความอคติและการตีตรา เนื่องจากเรื่องเพศยังคงเป็นหัวข้อที่ถูกมองว่าเป็นเรื่องส่วนตัว ไม่ควรถูกพูดถึงในที่สาธารณะ นักแสดง AV หลายคนจึงเลือกที่จะเก็บอาชีพของตนไว้เป็นความลับ ไม่เปิดเผยต่อครอบครัวหรือเพื่อน เพราะกลัวว่าจะถูกตัดสินหรือตีตรา

แต่ในอีกด้านหนึ่ง นักแสดง AV บางคนกลับได้รับความนิยมอย่างสูงจากแฟนคลับ ซึ่งติดตามผลงานและสนับสนุนพวกเขาในฐานะบุคคลสาธารณะ นักแสดงชื่อดัง เช่น อาโออิ ซอลา หรือ ยูอะ มิคามิ ชิมเคน ไม่เพียงแต่เป็นที่รู้จักในวงการหนังผู้ใหญ่ แต่ยังสามารถก้าวเข้าสู่วงการบันเทิงกระแสหลักได้อีกด้วย

ดารา AV ตัวท็อปหลายคน ได้รับโอกาสปรากฏตัวในรายการโทรทัศน์ ออกเพลง มีบทบาทในภาพยนตร์หรือโฆษณา ความสำเร็จเหล่านี้ช่วยลดอคติบางส่วนและเปลี่ยนมุมมองของสังคมต่ออาชีพนักแสดง AV

ส่วนชีวิตนักแสดง AV ที่ไม่ได้ดังนัก กลับเป็นอีกแบบ ในวันที่พวกเขาตัดสินใจเลิกอาชีพ การหางานในตลาดแรงงานทั่วไปก็ยังคงเป็นเรื่องยาก เพราะสังคมบางส่วนยังมองว่าอดีตการทำงานในอุตสาหกรรมนี้เป็นสิ่งที่น่าอับอาย นักแสดงบางคนถูกกีดกันในชีวิตส่วนตัว เช่น การแต่งงาน หรือการเข้าร่วมกิจกรรมในชุมชน ไม่ได้รับการยอมรับจากพ่อแม่ของคนรัก

โชคดีที่ในยุคดิจิทัล นักแสดง AV สามารถใช้โซเชียลมีเดียเป็นช่องทางในการสร้างตัวตนและสื่อสารกับแฟนคลับโดยตรง ช่วยให้พวกเขาได้รับการยอมรับในฐานะบุคคลที่มีความสามารถและเป็นมากกว่านักแสดงหนังผู้ใหญ่ อีกทั้งยังมีนักเคลื่อนไหวและองค์กรสิทธิสตรีบางกลุ่ม เช่น Colabo ที่สนับสนุนเสรีภาพในการเลือกอาชีพและเรียกร้องให้มีการคุ้มครองสิทธิของนักแสดง AV มากขึ้น เช่น การปรับปรุงสภาพการทำงานและการป้องกันการบังคับให้ทำงานในอุตสาหกรรมนี้

แม้ว่าเส้นทางนี้จะยังคงเต็มไปด้วยอุปสรรค แต่นักแสดง AV หลายคนก็กำลังต่อสู้เพื่อเปลี่ยนมุมมองของสังคมต่ออาชีพของพวกเขา การพูดคุยอย่างเปิดเผยเกี่ยวกับประสบการณ์การทำงานช่วยสร้างความเข้าใจและความเห็นอกเห็นใจจากสังคม ซึ่งอาจเป็นก้าวสำคัญในการลดอคติและสร้างการยอมรับที่มากขึ้นในอนาคต