ชวนดู “NEXT – my 1 st solo exhibition” นิทรรศการศิลปะของ 3 ศิลปิน ที่จะก้าวตามความฝันที่พวกเขาสร้างเอง วันนี้ – 6 มิ.ย. 64
เมื่อความฝันของคนเรานั้นต่างกัน การสร้างความฝันของเราจึงมีหนทางที่ต่างกันเช่นกัน
“ตั้งแต่จำความได้ผมก็ชอบที่จะวาดรูปมาตั้งแต่เด็ก ผมคิดว่าเราทุกคนวาดรูปเป็นก่อนที่จะเขียนหนังสือเป็น แต่หลายๆคนก็ทิ้งความสามารถนั้นไป แล้วไปทำอย่างอื่นที่ชอบมากกว่า แต่ตัวผมเองชอบสิ่งนี้ตั้งแต่เด็ก จนปัจจุบันก็ยังชอบอยู่” ปองพล ปรีชานนท์
“ในความที่ผมเป็นคนที่ทำงานภาพเหมือน ไม่ได้มีเอกลักษณ์ในด้านรูปแบบ ผมจึงศึกษาทางด้านเทคนิคหลายๆด้าน และนำมาปรับใช้ในการเขียนงานของผมเอง การใช้โทนสีบางอย่าง การเล่นกับค่าน้ำหนัก สร้างออกมาในรูปแบบที่เราชอบ ทำให้ภาพของผมดูมีอากาศ” ก้องภพ เบ็ญจนิรัตน์
“เรื่องวัฒนธรรม และ สิ่งที่อยู่ในวัฒนธรรมไทย ความเชื่อของคน ถ่ายทอดออกมาผ่านศิลปะของผม เพื่อให้ผู้ชมเห็นถึงความหลากหลายของความเชื่อ ว่าสิ่งที่เราเชื่อ หรือ สิ่งที่คนอื่นเชื่อ มันสามารถที่จะอยู่ร่วมกันได้ เพราะจะให้ทุกคนคิด หรือ เชื่อ เหมือนกันไม่ได้ งานศิลปะจึงไม่มี ผิด หรือ ถูก ผู้ชมเท่านั้นที่เป็นผู้ตัดสิน” ปภัส สีแนม
งานนิทรรศการ “NEXT – my 1 st solo exhibition” ของ นักศึกษาจบใหม่ทั้ง 3 คน ก้าวแรกก็การทำงานแบบเต็มรูปแบบด้วยตัวเอง พวกเขาเริ่มเดินตามเส้นทางที่พวกเขาฝันไว้ โดยการตั้งเป้าหมาย และเริ่มที่จะสร้างทางเดินที่ด้วยตัวของพวกเขาเอง และคาดหวังว่าจะก้าวไปถึงจุดที่พวกเขาฝันไว้ได้
ทาง 333 Anywhere แกลลอรี่ จะความมุ่งมั่นที่จะผลักดันศิลปะของเด็กรุ่นใหม่ จริงๆทางแกลลอรี่ของเราไม่ได้จำกัดขอบเขตของผลงานศิลปะที่จะนำมาแสดง การคัดเลือกงานจริงๆอยู่ที่ความตั้งใจของศิลปินที่ต้องการสื่อออกมาเช่นไรในผลงานศิลปะของพวกเขา
อย่างนิทรรศการ NEXT ในครั้งนี้ มีโจทย์การทำงานว่า เมื่อเรียนจบแล้ว และ ก้าวเข้าสู่การทำงานในฐานะศิลปินอย่างเต็มตัว เราจะวางแนวงานศิลปะของตัวเองออกมาเป็นแบบไหน ขอให้สื่อออกมาในผลงานที่จะนำมาแสดง ทุกคนทำงานกันอย่างเต็มที่มาก เพราะ คืองานแสดงเดี่ยวครั้งแรกของพวกเขา จากที่เคยมีอาจารย์มาช่วยชี้แนะ ในตอนนี้พวกเขาต้องกำหนดเอง เพื่อให้ผู้ที่ชมงานรับรู้ความเป็นตัวตนของพวกเขา ผลงานแต่ละชิ้นใช้เวลาในการสร้างงานร่วมเดือน นิทรรศการครั้งนี้ ทั้ง 3 ศิลปิน (ปองพล ปรีชานนท์ ก้องภพ เบ็ญจนิรัตน์ และ ปภัส สีแนม) เตรียมงานกันมานานกว่า 6 เดือน ผลงานรวมกันทั้งหมดกว่า 50 ผลงาน และ ยังมีผลงาน Arttoys ที่สร้างขึ้นมาเพื่อนิทรรศการนี้เท่านั้นด้วย
เนื่องด้วยจากสถานการณ์ โควิด-19 ทางแกลลอรี่จึงเปิดให้เข้าชมทุกวันอังคาร – วันอาทิตย์ (ปิดวันจันทร์) 11.00-18.00 น. หรือ ติดตามรายละเอียดการเปิดที่ Facebook: 333Anywhere จำกัดจำนวนการเข้าชมไม่เกินครั้งละ 15 ท่าน
และสำหรับท่านที่ไม่สะดวกมาชมงาน ณ สถานที่ ทางแกลลอรี่จัดทำ Virtual Art Exhibition
กรุณากดลิงค์นี้ https://333art.gallery/2021/05/next/
วิธีการใช้งาน ได้ทั้ง Desktop มือถือ หรือ แว่นVR
Hi-light ผลงานร่วมแสดง
ปองพล ปรีชานนท์
จุดเริ่มต้นที่ผมคิดตัว Bucket boy ผมนึกถึงสำนวนไทย ปี๊บคลุมหัวของคนไทยที่มันหมายถึงความอับอายจนไม่กล้าพบเจอผู้คน ผมเลยตั้งข้อสงสัยว่าถ้าเอาปี๊บมาคลุมหัวแล้วเนี่ย มันจะทำให้ผู้ที่นำปี๊บมาคลุมหายอับอายจริง เหรอ แล้วถ้าเป็นเช่นนั้น จะเป็นอย่างไรถ้า ผู้ที่ใส่มัน กล้าที่จะทำอะไรก็ได้ โดยไม่ต้องรู้สึกอับอายหรือรู้สึกสนใจกรอบเกณฑ์ของสังคมเพราะมีการปกปิดตัวตนจากสายตาของคนภายนอกด้วยปี๊บที่ใส่
ก้องภพ เบ็ญจนิรัตน์
ผลงานชุดนี้มีเเนวคิดในการนำเสนอมุมมองเเละทัศนคติของข้าพเจ้าที่มีต่อความเป็นปัจเจกในตัวตนของนักเเสดง Hollywood ในช่วงตั้งเเต่ ยุค 90 ลงมา ซึ่งเเต่ละคนล้วนเเล้วเเต่เคยได้สวมบทบาท จนเป็นที่กล่าวขานเเละจดจำในฐานะตัวละครที่เป็น iconic เเห่งยุคสมัย มากกว่าที่จะถูกจดจำในตัวตนจริงของนักเเสดง ทำให้ข้าพเจ้าเลือกที่จะนำเสนออัตลักษณ์เเละความปัจเจกของเเบบออกมาตามบทบาทเเละภาพลักษณ์ที่ปรากฏอยู่ในโลกภาพยนตร์ เเละถ่ายทอดอารมณ์ในเเต่ละผลงานออกมาผ่านทางการเเสดงสีหน้าของนักเเสดงเเต่ละคน ที่มีความเเตกต่างไปตามบทบาทของตัวละครiconic เเต่ละตัว โดยอาศัยเทคนิคทางจิตรกรรมที่มีความเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของข้าพเจ้า
ปภัส สีแนม
ท่ามกลางกระแสความหลากหลายของผู้คน ที่ตั้งคำถามเรื่องการมีอยู่ของชีวิต สิ่งแวดล้อม สังคม วัฒนธรรม ความเชื่อที่ส่งผลต่อชีวิตตนซึ่งเป็นสิทธิที่ผู้คนพึงมี แต่เมื่อใดที่รู้สึกว่าสิทธินั้นถูกพรากไป ย่อมเกิดสภาวะการสูญเสียตัวตน หรือ อาการที่มีความรู้สึกว่าตนถูกแยกออกจากชีวิตจริง ซึ่งพ้องกับร่างทรง ที่มีลักษณะของการแทนที่ตัวตน ด้วยสิ่งที่อยู่เหนือไปกว่า เพื่อต่อสู้กับอำนาจบางอย่างที่กดทับ โดยนำเหตุการณ์ ประวัติศาสตร์ และตำนานความเชื่อต่างๆ มานำเสนอเป็นอุปมาเชิงสะท้อน งานชุดนี้ใช้การนำเสนอ ผ่านตัวภาพของคน ที่แต่งกายเสมือนทำพิธีกรรมบางอย่าง (อีกมุมหนึ่งก็นิยามการทำงานศิลปะของตนเอง เป็นพิธีกรรมเช่นกัน) โดยสร้างขึ้นมาเพื่อเป็นตัวแทนของการตั้งคำถาม งานของผมจึงเป็นคำถามมากกว่าที่จะเป็นคำตอบ
