เปิดที่มาสุดหลอนของ ‘ผีกะ’ หนึ่งในสิ่งลี้ลับชวนหัวโกรนจากทางพื้นถิ่นภาคเหนือ ย้อนเล่าตำนานของ “ผีกะเลียหน้า” และไขความจริงของคนเลี้ยงผีกะที่หากเลี้ยงไม่ดีมีตาย
เชื่อว่าบรรดาผู้ชื่นชอบเรื่องลี้ลับทั้งหลายคงจะเคยได้ยินชื่อ ‘ผีกะ’ กันมาไม่น้อย ซึ่งเมื่อพูดถึงผีกะคำที่มักจะได้ยินตามมาก็คือ “ผีกะเลียหน้า” แต่ทุกคนเคยสงสัยกันหรือไม่ว่าทั้งสองสิ่งนี้เกี่ยวข้องกันอย่างไร เหตุใดสิ่งลี้ลับจากภาคเหนือถึงถูกพ่วงมาด้วยคำว่าเลียหน้า และเหตุใดตำนานผีกะถึงได้น่ากลัวจนเป็นที่หวาดกลัวมาจนถึงปัจจุบัน
หากคุณเป็นหนึ่งในผู้หลงใหลในเรื่องลี้ลับ บอกเลยว่าห้ามพลาด เพราะทาง Thaiger จะพาผู้อ่านทุกท่านไปทำความรู้จักกับ ‘ผีกะ’ ถึงเรื่องราวต้นตอของตำนาน ในฉบับพื้นบ้านภาคเหนือที่รับรองได้เลยว่าคืนนี้มีระแวงหลัง ห่มผ้าคลุมโปงอย่างแน่นอน
ทำความรู้จัก ‘ผีกะ’ สิ่งลี้ลับพื้นบ้านภาคเหนือ
ก่อนอื่นก็ต้องทำความเข้าใจก่อนว่า ผี คืออะไร ผีมีสภาพเป็นวิญญาณที่ไม่มีตัวตน แต่อาจแสดงฤทธิ์สำแดงเดชให้เห็นเป็นคนหรือสัตว์ต่าง ๆ และอย่างที่รู้กันดี ผีมีฤทธิ์อำนาจมากกว่าคน เช่นนั้นแล้วผีจึงสามารถดลบันดาลหรือทำลายสิ่งต่าง ๆ ซึ่งเมื่อผีได้สิ่งที่ต้องการก็อาจจะมอบความช่วยเหลือให้แก่คนที่ผีเห็นสมควร แต่เมื่อใดที่โกรธก็มักจะแผลงฤทธิ์เดชที่มีเพื่อลงทัณฑ์แก่ผู้คนได้เช่นกัน
ผีกะ หรือที่เรียกอีกชื่อหนึ่งว่า ผีกะคน เป็นผีพื้นบ้านของทางภาคเหนือ ผีกะเป็นสิ่งลี้ลับที่มีลักษณะคล้ายกับผีปอบ ในแง่ของการเข้าสิงคน และชอบกินของสดของคาว เหตุที่เรียกว่าผีกะก็เพราะว่า เป็นผีที่มักเข้าสิงคนเพื่อเรียกร้องจะกินอาหาร โดยเฉพาะพวกอาหารเนื้อสัตว์ดิบ เช่น ลาบ หลู้ เมื่อคนนำมาให้กินจะกินปริมาณมากอย่างที่คนทั่วไปไม่กินกัน และกินอย่างตะกละตะกราม ซึ่งได้กลายมาเป็นที่มาของชื่อ ‘ผีกะ’ นั่นเอง
ผีกะมีสัตว์พาหนะประจำตัวคือ นกเค้าผีกะ หรือนกเค้าแมว โดยเฉพาะนกเค้าแมวตัวเล็ก เวลาเย็นหรือยามค่ำคืน ยามที่คนเป็นผีกะไปที่ไหน นกนี้ก็ไปปรากฏตัวในที่นั้น ๆ เป็นการล่วงหน้าเสมอ ซึ่งบางท่านก็ว่าผีกะมักจะอาศัยนกเค้าแมวออกไปหากิน โดยมักจะเที่ยวซอกซอนไปสูบหรือดูดเลือดคนป่วย คนจำพวกที่ซูบซีดผอมแห้งแรงน้อย
อย่างไรก็ดี กลับมีอีกหนึ่งความเชื่อบอกว่า นกเค้าแมวกับผีกะไม่ถูกกัน นกเค้าแมวจึงคอยแสดงตัวต่อต้านอยู่เสมอ
ย้อนจุดเริ่มต้น ‘ผีกะ’ กับที่มาของคำว่า “ผีกะเลียหน้า”
ในครั้นอดีตผีกะเป็นที่นิยมในหมู่นักแสดงลิเก หรือพวกนักดนตรีที่แสดงการละเล่น โดยในสมัยนั้นจะเรียกกันว่า ผีกะพระ-นาง ผีกะชนิดนี้มีลักษณะคล้ายวอกหรือค่างตัวเล็ก ๆ สองตัว มักจะนั่งบนบ่าคนเลี้ยง ผีกะชนิดนี้มีคุณประโยชน์ตรงที่หากใครเลี้ยงไว้ไม่ว่านักแสดงจะขี้เหร่แค่ไหน พอตกกลางคืน ผีจะมาเลียหน้า ทำให้ยิ่งดึกยิ่งงดงาม
การเลี้ยงผีกะจึงเป็นแฟชั่นของนักแสดงทางภาคเหนือในช่วงหนึ่งและเริ่มแพร่หลายสู่ภาคเหนือในจังหวัดต่าง ๆ จนกระทั่งแยกเป็นผีกะหลายชนิด ผีกะมีคุณอนันต์แต่ก็มีโทษมหันต์เช่นกัน เพราะหากใครเลี้ยงไม่ดี ปล่อยให้ผีกะอด ๆ อยาก ๆ บรรดาผีก็จะทำให้เจ้าของกลายสภาพเป็นกึ่งคนกึ่งภูติ ชอบสิงสู่ชาวบ้านกินตับไตไส้พุง ต้องหาหมอผีมาทำทำพิธีไล่ออก
ตำนานความเชื่อของ ‘ผีกะ’ และการกำเนิดผีตนต่อไป
ตำนานความเชื่อเรื่อง ‘ผีกะ’ ที่ปรากฏในเว็บไซต์ openbase ได้ระบุไว้ว่า ครั้งหนึ่งในอดีตกาลมีกษัตริย์หนุ่มกับอำมาตย์คู่พระทัยเดินทางไปเรียนวิชาถอดจิตกับทิศาปาโมกข์ ที่เมืองตักกสิลา เมื่อเรียนวิชาจบแล้วทั้งสองก็เดินทางกลับ ระหว่างทางได้พบซากกวางที่ตายใหม่ตัวหนึ่ง เจ้าชายจึงลองวิชาที่ศึกษามาโดยถอดจิตเข้าสิงซากกวางนั้น และบอกให้อำมาตย์คอยดูแลร่างของตนให้ดี แต่อำมาตย์กลับถอดจิตของตนเข้าสิงอยู่ในร่างของกษัตริย์หนุ่มนั้น แล้วเผาร่างของตนเสีย
จากนั้นจึงรีบเดินทางกลับเมืองเพื่อไปครอบครองทั้งราชสมบัติและพระชายา แต่พระชายาเห็นลักษณะท่าทีของ “พระสวามี” แล้ว เห็นว่าผิดแผกไปจากเดิมจึงไม่ยอมให้อยู่ร่วมด้วย ฝ่ายกษัตริย์หนุ่มองค์นั้น ต่อมาเมื่อถอดจิตเข้าสู่ร่างของนกแก้วแล้ว ก็ได้บินไปบอกเรื่องราวทั้งหมดแก่พระชายา แล้วให้พระชายาลวงอำมาตย์ที่สิงในร่างของกษัตริย์หนุ่มให้ทดลองวิชา โดยจัดหาซากแพะมาให้ถอดจิตเข้าสิงในซากแพะนั้น เมื่ออำมาตย์ถอดจิตไปสิงในซากแพะแล้ว กษัตริย์หนุ่มก็ถอดจิตเข้าสู่ร่างเดิมของตน แล้วจึงให้ฆ่าและทำลายซากแพะนั้นเสีย เมื่อจิตของอำมาตย์ทรยศไม่มีที่สิงแล้วจึงเตลิดหนี ครั้นพบว่าผู้ใดมีผมหอมก็เข้าสิงคนผู้นั้น จนกลายเป็นผีกะไปในที่สุด
ในครอบครัวหนึ่ง ๆ ผู้ที่มักจะเป็นผีกะคือ แม่บ้าน เมื่อแม่บ้านเป็นผีกะแล้วคนในครอบครัวก็อาจเป็นผีกะได้ หรืออาจกล่าวได้ว่า สามารถเป็นได้ทั้งครอบครัว ทั้งพ่อ แม่ ลูก ลูกเขย ลูกสะใภ้
นอกจากนั้นก็ยังมีอีกความเชื่อหนึ่งด้วยว่า หากผู้ใดก็ตามที่หลับนอนกับหญิงที่เป็นผีกะหรือกินข้าวร่วมกับผู้ที่เป็นผีกะครบเจ็ดไหแล้ว ก็จะกลายเป็นผีกะไปด้วย แต่ผู้ที่จะมอบหมายให้ผู้อื่นเป็นผีกะต่อจากตนก็คือแม่บ้านเท่านั้น คนที่เป็นผีกะนั้นมักจะมีกลิ่นคาวจากปากและลมหายใจ
อย่างไรก็ดี ความเชื่อเรื่องผีกะเป็นเพียงหนึ่งในความเชื่อพื้นบ้านที่ดำรงอยู่มาตั้งแต่ในอดีตของผู้คนในท้องถิ่น ๆ หนึ่งเท่านั้น ผู้อ่านโปรดใช้วิจารณญาณ
สุดท้ายนี้ สำหรับใครที่ชื่นชอบเรื่องราวสุดหลอนเกี่ยวกับ ‘ผีกะ’ ก็สามารถร่วมเปิดประสบการณ์น่ากลัวเช่นนี้ได้ผ่านการรับชมละครเรื่อง วิญญาณแพศยา ที่ออกอากาศทางช่อง 8 หรือหน้าจอช่อง 8 กดเลข 27 ในทุกวันจันทร์-พฤหัส เวลา 18.00 น. เป็นต้นไป
ข้อมูลจาก openbase
อ่านข่าวที่เกี่ยวข้อง
