ว.วชิรเมธี โพสต์ถึงไวรัสโคโรน่า ธรรมชาติมีหมัดเด็ดปราบมนุษย์อหังการ

kamon w.เผยแพร่: 07 ก.พ. 2563 14:39 น.| อัปเดต: 07 ก.พ. 2563 14:39 น.

100

ว.วชิรเมธี โพสต์ถึงไวรัสโคโรน่า ธรรมชาติมีหมัดเด็ดปราบมนุษย์อหังการ

จากกรณีที่ไวรัสโคโรน่าแพร่ระบาดไปทั่วโลก รวมถึงประเทศไทย ทำให้ใครหลายคนรู้สึกตื่นตัวกับกรณีดังกล่าว

ล่าสุดพระ ว.วชิรเมธี ได้โพสต์เฟซบุ๊ก พระเมธีวชิโรดม – ว.วชิรเมธี โดยพูดถึงกรณีไวรัสโคโรน่า เมื่อวันที่ 6 กุมภาพันธ์ โดยความว่า ธรรมชาติยังคงมีหมัดเด็ดไว้ปรามมนุษย์ ที่เต็มไปด้วยความอหังการเสมอ

Advertisements

จดหมายเปิดผนึก

ถึงมวลมนุษยชาติผู้เป็นที่รักท่ามกลางวิกฤติไวรัสโคโรน่า

๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๓“จงอย่าสิ้นหวัง-จงอย่าหมดศรัทธาในชีวิต”๐๗.๐๙ น.บนที่นั่งหมายเลข 31K ของสายการบินไทยสไมล์ เที่ยวบินที่ WE 020 จากสนามบินสุวรรณภูมิ/กรุงเทพฯ สู่ จังหวัดอุบลราชธานี ทอดตามองออกไปข้างนอกหน้าต่าง ในอากาศมีแต่ผงคลีธุลีดินขาวขุ่นอบอวลเป็นมวลหมอกอยู่ทั่วท้องฟ้า แม้อากาศจะยังคงหนาวเหมือนอยู่ในฤดูหนาวอันแสนโรแมนติกแต่ไม่อาจทำใจให้รู้สึกสดชื่นรื่นเย็นได้เหมือนกำลังอยู่ในสายลมหนาว เพราะหมอกสีขาวขุ่นที่เห็นข้างนอกนั้น แท้จริงแล้วไม่ใช่หมอกหรอก หากแต่แต่เป็นฝุ่น pm2.5 ซึ่งเต็มไปด้วยอันตราย ทอดตามองไปยังผู้โดยสารที่นั่งมาด้วยกันในเครื่องลำนี้ ไม่มีใครแม้แต่คนเดียวที่ไม่ซ่อนใบหน้าของตัวเองไว้เบื้องหลังหน้ากากสีขาว แอร์โฮสเตสทุกคนที่กำลังทำหน้าที่อย่างขยันขันแข็ง ต่างก็สวมหน้ากากปิดหน้าครึ่งหนึ่ง ช่วงเวลานี้ (เวลาที่ไวรัสโคโรนาระบาด) เป็นนาทีแห่งชีวิต ไม่มีใครคิดถึงเรื่องความสวยความงามหรือนึกเป็นห่วงภาพลักษณ์ ที่มีหน้ากากปิดหน้าปิดตาอยู่ครึ่งใบหน้า ทุกคนคิดถึงแต่ความอยู่รอดปลอดภัยแห่งชีวิตเป็นสำคัญเราทุกคนในโลก ต่างกำลังถูกต้อนให้เจริญมรณานุสติโดยพร้อมเพรียงกัน

การมาถึงของไวรัสโคโรนา เป็นอีกครั้งหนึ่งที่ยืนยันว่า ธรรมชาติยังคงมีหมัดเด็ดไว้ปรามมนุษย์ ที่เต็มไปด้วยความอหังการเสมอ แต่ท่ามกลางการเผชิญหน้าระหว่างคนกับภัยธรรมชาติ ก็เป็นอีกครั้งหนึ่งที่มนุษยชาติ ได้พิสูจน์ให้เห็นถึงความเป็นสายพันธุ์ชั้นยอดของตน นั่นคือ การไม่ทอดทิ้งกันในยามวิกฤติ การมีความรัก มีความเห็นอกเห็นใจให้กัน อย่างปราศจากการเลือกปฏิบัติและการยอมเสียสละแม้กระทั่งชีวิตของตัวเองเพื่อให้ผู้อื่นมีชีวิตรอด ของแพทย์และอาสาสมัครมากมายนับไม่ถ้วน ทุกครั้งที่โลกเผชิญกับเรื่องราวเลวร้าย ในอีกด้านหนึ่งเหตุการณ์เหล่านี้ก็ดึงเอาด้านที่งดงามที่สุด ที่มีอยู่ในตัวมวลมนุษยชาติออกมาให้เป็นที่ปรากฏด้วยเช่นกัน เคยมีนักคิดคนหนึ่งกล่าวว่า หากเทียบวันเวลาโดยเฉลี่ยของมนุษย์กับอายุของโลกใบนี้ เราแต่ละคนมีเวลาเฉลี่ยเพียงคนละ ๓ นาทีเท่านั้น เวลาของเราไม่ยาวนานอย่างที่คิด เรามีเวลาจำกัด ท่ามกลางเวลาแสนจำกัดนี้ ยังมีภัยคุกคามอีกสุดคณานับ ทุกย่างก้าวต้องใช้อย่างระมัดระวัง ใช้อย่างทะนุถนอมชีวิต เพราะไม่มีสิ่งใดจะทรงค่าทรงความสำคัญยิ่งไปกว่าชีวิตอีกแล้ว หากชีวิตยังคงอยู่ไม่ว่าจะยากลำบากแค่ไหน แต่ทุกอย่างยังคงเต็มไปด้วยความเป็นไปได้แต่หากชีวิตแตกดับลงไป ละครแห่งชีวิตก็จบ

โลกไม่มีเรา โลกจะยังคงหมุนต่อไปแต่หากเราไม่มีเราทุกอย่างก็เป็นอันปิดฉากแต่…ตอนนี้เรายังคงมีลมหายใจอยู่ ลองหายใจเข้าลึกๆ หายใจออกยาวๆ ดูสิ แม้จะเป็นลมหายใจเบื้องหลังหน้ากากที่ชวนอึดอัด แต่นี่ก็ยังคงเป็นของขวัญที่แสนวิเศษเนื่องเพราะเรายังคงมีชีวิตอยู่