หดหู่ นศ.สาวโดนพ่อเลี้ยงแอบถ่ายคลิป แม่เข้าข้างผัว ด่าแรงจนลูกไม่อยากอยู่ต่อ
เพจดังแชร์เรื่องราวสุดสะเทือนใจ หญิงสาววัยรุ่นถูกพ่อเลี้ยงแอบถ่ายคลิป รวบรวมความกล้าไปแจ้งความ เจอแม่เข้าข้างผัว บอก ด่าทำร้ายใจจนไม่มีกำลังใจอยู่ต่อ ‘รู้งี้ให้เขาปล่อยคลิปดีกว่า’
เมื่อวันที่ 21 กุมภาพันธ์ เพจเจ้าคุณพระโรส เภณีวงค์วชิรภัคดิ์ ได้แชร์เรื่องราวสุดหดหู่ของนักศึกษาหญิงรายหนึ่ง ประสบความทุกข์ในชีวิต แม่แต่งงานใหม่มีพ่อเลี้ยง เธอถูกพ่อเลี้ยงถ่ายคลิปขณะที่ตัวเองเข้าห้องน้ำ บอกแม่แล้ว แม่กลับเข้าข้างผู้ชาย
หญิงสาวตัดสินใจไปแจ้งความ แม่กลับมาช่วยพ่อเลี้ยงเกลี้ยกล่อมให้ยอมความ พอไม่ทำตามก็ด่าว่าอย่างรุนแรง จนรู้สึกหมดกำลังใจในการใช้ชีวิตต่อ
“น้องได้รับความเป็นธรรมอย่างสมบูรณ์ แต่มันมักจะมีความไม่เป็นธรรมในชีวิตคนรอบข้าง ที่เขามาเล่าแค่อยากปรึกษาและระบายกับโรสแค่นั้นเลย แต่โรสเอามาโพสต์อยากแบ่งปันที่ปรึกษากับคนที่ผ่านมาเห็นโพสต์นี้ พวกเธอก็ช่วยน้องได้นะ ช่วยเป็นที่ปรึกษาและรับฟังน่ะ ขอบคุณ”
ระบาย : อยากให้คนที่เห็นโพสต์นี้ช่วยเป็นคนที่รับฟังหนูและเข้าใจหนูได้มั้ย ที่นอกจากเป็นคนนอกครอบครัวหนู ขอบคุณ..
คือ กำลังเข้าห้องน้ำเพื่อจะฉี่แล้วก็ได้ยินเสียงคนกำลังทำอะไรอยู่ข้างๆ ช่องระบายอากาศที่ห้องน้ำก็เลยเงยหน้าไปเห็นเป็นโทรศัพท์เครื่องนึงที่พ่อเลี้ยงถ่ายและความที่เราก็ตกใจมากๆ เราก็รีบลุก พ่อเลี้ยงก็คงเห็นแล้วแหละว่าเราลุกขึ้นมา เขาก็เก็บโทรศัพท์ เราเองก็รีบวิ่งออกจากห้องน้ำไปที่ห้องตัวเองก็คิดได้ว่าที่บ้านมีกล้องวงจรปิดที่สามารถดูออนไลน์ได้ ก็เลยดูคลิปและกล้องวงจรปิดผ่านโทรศัพท์มือถือของตัวเองแต่เมลนั้นคือใช้เมลแม่
หลังจากดูคลิปเสร็จก็เห็นว่าพ่อเลี้ยงคนนั้นถือโทรศัพท์จริงๆ ผ่านหน้ากล้องโดยที่มุ่งหน้าไปที่ห้องน้ำคือช่องระบายอากาศที่สามารถแอบถ่ายเข้ามาเห็นเราตอนเข้าห้องน้ำได้ เราเลยออกไปหาแม่ที่ห้องนอนแม่ก็ยังอยู่กับพ่อเลี้ยงคนนั้น ในห้องเราเดินเข้าไปบอกว่าเขาถ่ายคลิปเรานะ เขาแอบถ่ายเราตอนเราเข้าห้องน้ำ
แม่เราไม่ได้ตกใจหรือเป็นอะไรเลย เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราก็เลยขอเขาค้นโทรศัพท์บอกว่าเขาถ่ายคลิปเรา เราขอดูได้ไหม เรามีหลักฐานแล้วเรามั่นใจว่ายังไง เขาก็ถ่ายแล้ว เพราะเราเห็นจริงๆ ว่าเป็นโทรศัพท์เขา
เขาบอกเราว่าแกมันเป็นเด็กที่เชื่อถือไม่ได้ แกอยากปรักปรำโกหก ทำให้คนอื่นดูว่าฉันเป็นคนที่แย่ หลังจากนั้นเราก็ไปเปิดโทรศัพท์เขามาดู โดยที่แม่มีรหัสเบอร์โทรศัพท์ เราค้นแล้วเขาลบคลิปออกหมดจนเราไปดูใน google photo ดูรูปภาพไม่มีเรา ค้นในประวัติเขาลบทิ้งแล้ว เราก็ไปกู้มาในคลิปมีอยู่ 4 คลิปที่ถ่ายเรา คลิป 1-2 ถ่ายตอนที่เดินมาตรงช่องระบายอากาศ คลิป 3-4 เป็นคลิปที่เห็นว่าเรากำลังนั่งฉี่อยู่ในห้องน้ำแล้วก็เห็นว่าเรากำลังลุกจากที่และเดินขึ้นไป
ในคลิปนั้นเห็นว่าเราเงยหน้ามองกล้องด้วยซ้ำ เราเลยโทรหาพี่ชายแท้ๆ ของเราที่มีแค่ 1 คนเท่านั้น ชีวิตเราไม่เหลือใครเลย แม้แต่แม่เราก็ไม่เคยเข้าข้างเรา พี่ชายก็มีแค่พี่คนเดียว
ในวันที่เกิดเหตุพี่เราพาไปแจ้งความ แม่เราไม่เคยถามเลยว่าเป็นยังไงบ้าง แต่วันที่เราไปแจ้งความเสร็จแล้วกลับมา แม่เราทะเลาะกับพี่เราหนักมาก หาว่าพาเรามาแจ้งความทำไม มันเป็นเรื่องภายในบ้านจะพาไปแจ้งความทำไม แล้วก็ทะเลาะกับเราหนักมากๆ หนักถึงขั้นว่าให้ออกจากบ้านทั้งที่เราอายุแค่นี้แล้วเขาเลือกผู้ชายคนนี้มากกว่าลูกตัวเอง จนแจ้งความเสร็จเราก็ไปอยู่บ้านพี่ชายเพราะรู้สึกเราไม่ปลอดภัยแล้วเราอาบน้ำไม่ได้แล้ว เข้าห้องน้ำไม่ได้ ต่อให้เราปวด เราอั้นจนเราถึงที่สุด เราถึงจะกล้าเข้า
เรานอนหลับไม่ได้เลย เพราะเรานึกถึงคืนนั้นมาตลอดทุกคืนที่จะหลับตา ช่วงเวลานั้นเรานึกถึงภาพวันที่เราโดน เราระแวงว่าเขาจะปล่อยคลิปเราไหม หรือเขาถ่ายไว้ก่อนหน้านี้ไหม เราไม่รู้เลย เราไม่เคยได้คุยกับผู้ต้องหาจริงๆจังๆ เพราะว่าแม่ก็เรียกไม่ให้เราคุย เขากลัวที่เราจะไปทำร้ายเขา
จนวันที่ตำรวจนัดเราเพื่อสอบปากคำ เราสอบตามปกติ แล้วเขาก็เรียกแม่เราสอบตอนนั้น เราคิดว่าเหตุการณ์นี้แม่คงจะเลิกกับคนนี้แน่ๆ เพราะเขาพูดตามความจริง เขาไม่ได้บิดเบือนอะไรเลย จน 1 อาทิตย์หลังจากนั้น เราเห็นแชตแม่ว่า แม่ยังแอบคุยกับคนนี้ในไลน์ เราก็เลยสงสัยว่าทำไมถึงแอบคุย เขาบอกว่าเขาสงสารคนนี้ แล้วเขาไม่คิดว่าจะทำ เขาบอกว่าคนเรามันพลาดกันได้ แต่การที่พลาดมาถ่ายคลิปเราแล้วรู้สึกว่าไม่ใช่ ถ้าอยากถ่ายทำไมถึงไม่ถ่ายแม่เรา ในการให้การครั้งแรก เราบอกตำรวจไว้ว่าเรามีคลิปกล้องวงจรปิดทุกอย่างที่เห็นคนนั้นทำ
เราก็เลยบอกตำรวจว่าเดี๋ยวเราจะไปเอาคลิปลง flash drive ส่งตำรวจเรียบร้อย แต่คลิปกล้องวงจรปิดแม่บอกว่าขอเวลาดึง เดี๋ยวเขาจะส่ง flash drive มาให้อีกรอบนึง สุดท้ายผ่านไป 2 วันแม่เราลบคลิปทุกอย่างในเครื่องโทรศัพท์เครื่องนั้นและลบคลิปจากกล้องวงจรปิดทุกอย่าง ล้างกล้องวงจรปิด ลบเมล ลบออกจากเครื่องเรา ลบคลิปที่แอบถ่ายเราในวันนั้นทุกอย่าง
เราไม่มีหลักฐานว่าเขาแอบถ่ายเราสักกล้องวงจรปิด แต่เรามีเพียงแค่หลักฐานที่เขาถ่ายเรา แม่ไม่เคยเข้าข้างเรา ไม่เคยถามเราว่าโอเคไหมกับเรื่องที่เกิดขึ้น ไม่เคยขอโทษเราสักคำในเรื่องที่เกิดขึ้น
ผู้ต้องหาเองไม่เคยติดต่อมาหาเราเลย ไม่เคยขอโทษเรา ไม่เคยพูดอธิบายอะไรในสิ่งที่เกิดขึ้นเลยเราไม่เคยได้รับการเยียวยาทางด้านจิตใจหรือด้านเงินหรือด้านไหนก็ตาม เราเองพยายามเก็บเงินทั้งๆ ที่ตอนนี้เราเรียนอยู่ เราคิดที่จะออกจากตรงนี้เพื่อไปทำงานเพราะเราอยู่ไม่ได้แล้ว แม่ยังเอาผู้ชายคนนั้นเข้ามาเจอเราอยู่ตลอดเพื่อที่ให้เราเข้ากันได้ แต่มันไม่ได้แล้วถ้าวันใดวันหนึ่งเขาคิดที่จะข่มขืนเรา เราสู้ยังไงก็สู้เขาไม่ได้
ตอนนี้เราต้องพยายามหาเงินเพื่อที่จะได้ออกจากตรงนี้ เรารอสอบ รอทำงานเพื่อที่หนีไปให้พ้นจากตรงนี้ เราเสียใจที่ชีวิตเราไม่มีใครเลย ไม่เคยมีใครเข้าใจเรา ไม่เคยมีใครมาถามว่าเราเป็นยังไงรู้สึกยังไงโอเคไหมหรือเป็นยังไง ไม่เคยถามเราเลยสักครั้ง แม่ก็เอาแต่โทษว่าเราทำให้เป็นเรื่องใหญ่ทำไม เราไปแจ้งความทำไม ทั้งๆ ที่เราเป็นคนโดนกระทำ เราไม่ได้ไปยืนให้เขาถ่าย เราขัดขืนไม่ได้ในตอนนั้น เราทำอะไรไม่ได้เลย
ตอนที่ศาลชั้นต้นเรียกผู้ต้องหา แล้วก็เรียกแม่เราไป แม่เราโทรมาหาเรา บอกว่าศาลเรียกผู้ต้องหาคนนี้ 200,000 บาทนะ เรายอมความได้ไหมให้เราเซ็นได้ไหมแล้วบอกว่าเราไม่เซ็นแล้ว เราเซ็นไม่ได้เพราะเราอยากดำเนินคดีเขา ให้เขารู้สึกผิดบ้าง แม่ก็ตัดสายเราไป พอกลับมาบ้าน เราเจอแม่ แม่บอกแล้วว่า “ถ้ารู้ว่าต้องเสียเงินจ่ายค่าประกันตัวขนาดนี้ เขาให้มันปล่อยคลิปเราไปดีกว่า”
เรารู้สึกตกใจกับคำพูดนี้มาก แล้วไม่คิดว่าเราจะได้ยินจากปากเขา ทุกวันนี้ที่เราอยู่ที่บ้านเขา ไม่คุยกับเราสักคำ แต่เขายังเอาพ่อเลี้ยง เอาผู้ชายคนนั้นเข้ามาอยู่ในบ้านทั้งๆ ที่เรารู้สึกว่ามันไม่ควรเกิดขึ้นกับเรา เราผิดอะไรที่เราโดนแอบถ่ายหรือเราผิดที่เราเกิดเป็นลูกเขาหรอ เราพูดกับใครไม่ได้ เราทำอะไรไม่ได้ เราได้แต่ทนทนที่จะออกจากบ้านนี้ไป เรารอแค่เรามีงานทำ มีอะไรที่ดีกว่านี้ เราจะหนีไปจากเขาทุกทาง
เราแค่อยากให้แม่รู้สึกผิดบ้าง เราอยากให้แม่รู้สึกถึงความเป็นแม่จริงๆ บ้างที่ไม่ใช่รู้สึกรักผู้ชายคนอื่นมากกว่ารักลูกตัวเอง เราไม่เข้าใจว่าทำไมแม่ถึงตัดสินใจและทำอะไรแบบนี้ลงไปทั้งๆ ที่เราเองก็เป็นลูกเขา เราไม่เคยทำให้เขาเดือดร้อนเรื่องอะไรเลย ตอนเรียนเราก็เรียนดีมากๆ เกรดเราดีตลอด เราไม่เคยทำให้เขาเดือดร้อน เรื่องอะไรก็ตามเราช่วยให้เขาทุกอย่าง งานอะไรก็ตามแล้วช่วยเขาหมด แต่ผู้ชายคนนี้ไม่ทำงาน ไม่ช่วยอะไรเขาเลย อายุน้อยกว่าเขาด้วย
ความที่เขาหลงที่อายุน้อยกว่าลูก รักหน้าตา เราไม่รู้ไม่เข้าใจเลย ทำไมเรารู้สึกผิดทุกคืนที่เราต้องเกิดมา เราได้แต่บอกตัวเองว่าทนอีกหน่อย ทนอีกนิดเดียว เดี๋ยวเราก็ไปแล้ว แต่บางทีเรารู้สึกว่ามันไม่ไหวแล้ว ชีวิตเรามันไม่เหลืออะไรให้ต้องทนอีกแล้ว
แค่อยากระบายกับใครสักคน หนูมีแค่อยากหาวิธีเพื่อให้ตัวเองมีชีวิตอยู่ต่อไป…ขอบคุณที่อ่านจบนะคะ
อ่านข่าวที่เกี่ยวข้อง